ना आस वाटते ना अपेक्षा राहीली,
वेळेप्रमाणे त्यांची फक्त वाटच पाहिली,
विरून गेले काही शब्द! काही संभाषणं मनात,
ना कधी विषय निघाला
ना पुन्हा कधी आठवण झाली…
लेखणी उचलली आहे शब्दांनी,
अर्थ ओतू लागलेत स्वगत करून,
कागद कोरा होता जो काही क्षणापूर्वी,
गेलाय तो अनेक चारोळ्या, कवितांनी सजून….
साधेपणाला औषध नाही!
मग मनाला आवर घाला,
स्वभावाला ताब्यात ठेवा,
असा अट्टाहास तरी का?
राहतो जो घमंड मनी,
ध्यास त्याचा क्षणिक असतो,
लागते जी ठेच मनाला,
औषध त्याचं काळ असतो…
पोटाला लागलेलं कुलूप
आणि पैशांची जाणवणारी चणचण,
रोजगाराला लागलेला आळा,
याचीच सगळ्यात मोठी झालीए अडचण…
Write with us✍?
Greetings for Everyone from TeamUgtWorld! Anybody who wants to write whatever his/her Heart wants to. They can now publish their content with us at our platform @Ugtworld. For more information click on the following link…
