एकच वेळ असते, एकच क्षण असतो! Let’s go Let’s Go… सर्वत्र चमचमती लाईट्स आणि त्या विविध लाईट्सच्या रंगाने सजलेला तो फार्महाउस. इतकी सजावट असूनही फारशी
रंग पसरला क्षणांचा संपूर्ण मनावर… “रंग लावूनी लाल गुलाबी गाल तुझे चमकले. क्षणीच संपूर्ण प्रेमरंग मिसळला त्यात. इतक्यात कसा ओसरेल चेहऱ्यावरुनी. तुझ्या त्या मऊ हाताने
दुरावा- कधी हवा तर कधी नको! शब्द जरी ऐकला तरी एकदम काटा येतो अंगावर, खऱ्या आयुष्यात असेल तर कसं होईल? आपल्या आवडीच्या गोष्टींपासून, व्यक्तींपासून दुरावा
मैत्रितली मैत्रीण आणि प्रेमतली मैत्रीण त्यात फरक आहेच… एक मैत्रीण मिळाली नवीन मला. तशी ती जुनीच आहे म्हणा आता नव्या रूपाने मिळाली असं म्हणेन मी.
भावनिक मन अस्तित्वात नेहमीच वेगळं असतं… अस्तित्वात असणं, समोर असणं, जवळ असणं याने काही साध्य होत नाही कारण त्यात भावना असतीलच असं नाही. अस्तित्वात असलेल्या
तिरस्कारवर ठरवलेला समज की आपली समजूत? जरी आपल्याला त्रास होत असेल तरीही आपण आपल्या गोष्टींवर ठाम असतो आणि ज्या वेळी तो राग बाहेर येतो त्यावेळी
अनोळखी ओळखीतून होणारी अनपेक्षित भेट! खूप जोरात पाऊस पडत होता. विजा कडाडत होत्या, ढग आपले आवाज देत आरडाओरडा करत होते. त्यात रात्रीला सुरुवात होत आलेली,